Mijn man is nogal een handige Harry. Hij heeft zo'n beetje eigenhandig onze boerderij verbouwd. Ik was er meer voor het sjouwen, schilderen en koffie zetten.

Ook draait hij zijn hand(en) niet om voor wat sleutelwerk aan deze of gene auto. Bij moeilijke klussen aan mijn Eend kan ik altijd op hem rekenen.

Diep verborgen in het Zuidoostelijk deel van het Griekse eiland Evia, ligt het gehucht Antia.

Zo'n typisch bergdorpje. Als het ware geplakt tegen de berghelling en om er te komen moet je verschillende ravijnen over. 

Er zijn geen hotels of restaurants in de wijde omtrek. Heel wat anders dan Oh, Oh, Cherso!

Zo lang als wij hier op de boerderij wonen hebben we kippen. Dat is al bijna 20 jaar.

Het zijn ontzettend gezellige beesten. Tenminste, dat vind ik. Het heeft wel iets kneuterigs, dat rondscharrelen, krabben naar insecten en wormen en ondertussen komt er een soort gemurmel uit hun snavels.

Ze zijn ook heel nuttig in de tuin. Vooral in deze tijd, nu er toch weinig meer bloeit dat ze kapot kunnen maken, laat ik ze regelmatig door de tuin scharrelen. Eten ze de slakken op. Scheelt mij in de zomer weer een paar kaal gevreten hosta's.

Ik wil graag van alles het naadje van de kous weten. Bij mij thuis noemen ze dat bemoeien. Ik zie het meer als nieuwsgierig, leergierig mag ook.

Zo komt het regelmatig voor dat ik tijdens een gesprek naar mijn tablet of telefoon grijp om op te zoeken hoe iets ook al weer zat. 

Soms puur uit eigenbelang om te kunnen zeggen: "Zie je wel dat ik gelijk had!" Trekken de mannen in mijn huishouden al helemáál niet, hahaha.

Gisteren was het d'n ellefde van d'n ellefde. Hét startschot voor het carnavalsseizoen.

Dit jaar is het meer een nekschot dan een startschot, zullen we maar zeggen.

​Sinds vorig jaar zomer 'loop ik bij de ortho' zoals ze dat noemen.

Oftewel, ik heb een beugelbekkie!

Een beetje laat, zou je misschien denken en daar heb je ook wel gelijk in.

​Volgens mij is het een algemeen bekend feit: Duitsers hebben geen humor!

Ze zeggen het zelf ook in één van hun Opel reclames. 

En laatst hoorde ik een mooie dialoog waar het ook in voor kwam. Dat was in de Netflix serie 'Emily in Paris'.

Gisteren heb ik de laatste aflevering van serie 3 van The Crown gekeken. Voor de tweede keer!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerst huiverig was om serie 3 te kijken. De complete cast was namelijk vervangen en je raakt er toch een beetje aan gewend.

Nu is Elizabeth ineens een heel andere persoon. Philip trouwens ook. 

In de jaren '90 kwamen er een hoop Amerikaanse tv-programma's naar ons land.

Zo keken mijn moeder, mijn zusje en ik elke middag naar 'The bold and the beautiful'. Met een kopje thee en een koekje erbij.
​
Ja, ja, toen was het leven nog simpel en overzichtelijk, hahaha!

Vorige week had ik een bespreking bij een klant en zijn vormgeefster was er ook.

Toen we weggingen wisselden we visitekaartjes uit. 

De mijne is rechttoe-rechtaan, standaard exemplaar met al mijn bedrijfsgegevens. Heel No Nonsense.

Die van haar was bijna een kunstwerkje op zich.